Ilire Zajmi, nata a Prizren nel 1971, è scrittrice e giornalista di Prishtina, Kosovo. Ha scritto nove libri, di cui tre raccolte di poesie in lingua albanese, una in inglese pubblicata in Portogallo e intitolata “Amnesia” (Corpos editora) e una in francese “C’est la fin” pubblicata da L’Harmattan. È inoltre autrice di un romanzo, di un libro pubblicistico intitolato “Un treno per Blace” pubblicato in italiano nel 1999 (La Meridiana editore, Bari) e di un saggio intitolato “Le immagini televisive e la realtà” uscito per l’editore Saga in Kosovo.
Le sue poesie sono state tradotte in inglese, francese, italiano, portoghese. I suoi versi sono presenti in varie antologie europee e statunitensi.
Lavora come giornalista alla televisione pubblica del Kosovo RTK ed è corrispondente dell’agenzia italiana ANSA dal Kosovo.
Margutte pubblica due poesie in lingua originale e in italiano, tradotte dall’autrice stessa.
Dëshirat
Dëshirat janë fëmijë që nuk rriten kurrë
Fluska që pluskojnë në ajër
Barka të përmbytura në det
Joshje për të shijuar mollën e mëkatit
Braktisje e kujtesës. Hi i shndërruar në eshkë
Dëshirat janë hieroglife të lashta sa bota. Mesazhe në shishe
Dëshirat e vërteta janë ato
Që s’arrijmë t’i njohim akoma
Që s’guxojmë t’ia pranojmë as vetes
E thellë- thellë në skutat më të largëta
mbyllim sytë në errësirën e dhomës pa dritare
Pyetemi të kujt janë vërtet Dëshirat
tonat apo të hijeve që na rrethojnë.
Dëshirat janë zogj të trembur shtegtarë
Nga vende të panjohura vijnë. Në vende të panjohura shkojnë.
Desideri
I desideri sono bambini che non crescono mai
Bolle galleggianti in aria
Barche annegate in mare
Seduzione a godere la mela del peccato
Abbandono della memoria. Cenere trasformata in esca.
I desideri sono come antichi geroglifici del mondo.
Messaggi in bottiglia.
I veri desideri sono quelli che non conosciamo ancora
Poiché non abbiamo coraggio di ammetterli a noi stessi
E in fondo negli angoli più distanti
chiudiamo gli occhi al buio della stanza senza finestre
Ci chiediamo quali desideri sono davvero
nostri o delle ombre che ci circondano.
Desideri sono uccelli timidi migratori
Provengono da luoghi sconosciuti. E tornano a luoghi sconosciuti.
***
Kur je ti larg
Kur larg je ti gjysma e vetes sime më mungon
Nuk di me gjysmën tjetër si t’ia bëj
Ta mashtroj me fjalë nanuritëse
Se së shpejti do të më kthehesh në përqafim
Do të kthehesh te zjarri yt të ngrohesh
Ti kalorësi im.
Kur je ti larg
Unë veten time të tepërt e kam
Kohën e mbys në copëza pritjesh e shndërroj
E tëra shëndrrohem në sy e vesh
Ra zilja cingërroi telefoni mesazh i ri në msn
Një lajmëtar dashurie nga ti.
Kur ti je larg
Aromën tënde nëpër shtëpi e ndjej me drithërimë
E mundohem orën e ardhjes tënde ta imagjinoj
E mundohem botën ta bëj të vogël të vogël
Të mos ketë shumë largësi
E të të puth me mall me mall
Kur të më kthehesh në gji.
Kur ti je larg
Largësitë i urrej
Pritjen e sfidoj.
Quando sei lontano
Mi sento a metà
Che faccio ciò che rimane
Inganno il tempo con belle parole
Sperando che presto tornerai,
Sognando il tuo abbraccio
Il fuoco che mi scalda
Amore mio.
Quando tu lontano sei,
Mi sento di troppo,
Temporeggio sognando,
In un grande orecchio mi trasformo
Aspettando uno squillo,
Un messaggio
Una rivelazione d’amore
Da te amore mio…
Quando tu lontano sei
Palpitando m’inondo nel tuo profumo
Immaginando l’attimo del tuo arrivo
Il mondo piccolo lo vorrei
Vicino sentirti baciarti, abbracciarti
E stringerti nel tuo arrivo
Quando tu lontano sei
Temporeggio sognando
Un cenno d’amore
Da te amore mio…
© Ilire Zajmi